Kapsaisin’in Random Paternli Cilt Fleplerinin Yaşayabilirliğinde ve Anjiogenezi Üzerindeki Etkisi

Amaç: Random paternli cilt flepleri sıklıkla plastik cerrahi pratiğinde ilk tercih edilen fleplerdir, ancak flebin angiogenezi sırasında distal kısmında meydana gelen nekroz ek cerrahilere ihtiyaç duyulmasına sebep olur. Tedavinin uzaması iş gücü, zaman ve moral açısından maliyetlidir. Random paternli cilt fleplerinin yaşayabilirliğinin arttırılması için birçok ilaç araştırılmıştır ve bunların etkileri ile ilgili her ne kadar tatmin edici sonuçlar elde edilmiş olsa da; bu ilaçların sistemik kullanımına ve yüksek maliyetine bağlı potansiyel yan etkiler klinik kullanımlarını kısıtlamıştır. Bu çalışmada, random paternli cilt fleplerinin yaşayabilirliğinin arttırılması için kapsaisinin etkisi çalışılmıştır.

Gereç ve Yöntem: 60 adet, 180-230 gr ağırlığındaki erkek Wistar Albino sıçan sırtında (deney grubu: n=30; kontrol grubu: n=30) random paternli McFarlane cilt flepleri oluşturuldu ve ardından yerine iade edildi. Deney grubundaki fleplere 7 gün süreyle postoperatif dönemden başlayarak ve topikal olarak günde 2 kez kapsaisin %0,1 krem uygulandı. Fleplerdeki nekroz oranı Sasaki’nin ‘papertemplate’ yöntemi ile değerlendirildi.

Bulgular: Deney grubundaki fleplerin nekrotik kısmının total flebe oranı %22.9 ± %8.94 iken kontrol grubunda %36.8 ± %10.05 olarak tespit edildi. Polimorfonükleer lökosit infiltrasyonu, kapiller proliferasyon, lenfosit oranı ve diğer parametrelerin analizi; deney grubunda kapsaisin krem uygulanmasının flep yaşayabilirliğine pozitif etkisi olduğunu göstermiştir.

Sonuç: Deney grubunda flep distalinde önemli ölçüde daha az nekroz gözlendi. Elde edilen sonuçlara göre %0.1’lik kapsaisin kremin topikal uygulanması ile random paternli cilt fleplerinde flep yaşayabilirliğinin arttığı tespit edildi. Ancak bireyler arasında, türler arasında ve aynı bireyde uygulanan bölgeler arası oluşan farklılıklar, klinik kullanım için daha geniş çalışmaların yapılması gerekliliğini ortaya koymaktadır.

The Effect of Capsaicin on the Viability and Angiogenesis of Random-Pattern Skin Flaps

Objective: Random flaps are often the first choice of technique in plastic surgery, however, necrosis developing in the distal portion of the flap during angiogenesis may necessitate additional surgery. Prolonged treatment is expensive in terms of labor, time, and morale. Several drugs have been investigated as a means of improving the viability of random flaps, and while satisfactory results have been reported, potential side effects due to systemic use and high costs have prevented widespread clinical use. This study examined capsaicin as a resource for improved viability and angiogenesis in random flaps.

Methods: Random-pattern, dorsal, McFarlane skin flaps were created in 60 male Wistar albino rats weighing 180–230 g (experimental group: n=30; control group: n=30) and sutured back into place. Capsaicin 0.1% cream was applied on the flap postoperatively and topically twice daily for 7 days in the experimental group. The necrosis rate was calculated using Sasaki’s paper template method.

Results: The ratio of the necrotic portion of the flap to the total flap was 22.9±8.94% in the experimental group and 36.8±10.05% in the control group. Analysis of polymorphonuclear leukocyte infiltration, lymphocyte ratio, capillary proliferation, and other parameters indicated that the application of capsaicin cream had a positive effect on flap viability in some zones in the experimental group.

Conclusion: Significantly less necrosis was seen in the experimental group. The results suggest that capsaicin 0.1% cream may increase the viability of random pattern skin flaps. However, differences in transdermal application characteristics between species, between individuals, and even between regions in a single individual demonstrate the need for additional studies.