Our six-year experience in the treatment of rectal cancer

OBJECTIVE: The treatment of rectal cancer requires multi-discipliner approach.
METHODS: One hundred-sixteen patients, treated for rectal cancer at departments of general surgery and oncology services of Dr. Lütfi Kırdar Kartal Training and Research Hospital, were retrospectively analyzed.
RESULTS: Although the demographics of our patients were similar with the literature, the number of the patients under 40 years old was more than the published series in the literature. Tumors were generally adenocarcinomas, located at the lowest one third of rectum. Early stage cancers were fewer. One hundred-three patients were operated. The most frequent operation was abdomino-perineal resection (59.2%). Fewer patients received adequate neo-adjuvan chemoradiation therapy, and sphincter saving operations.
CONCLUSION: The 5-years survivals were evaluated as below: The number of the patients in Dukes A was not enough to be analyzed, the survivals were 38.7%, 41.0%, 0 % in Dukes B, C, and D, respectively. These rates were significantly worse than the results in the literature.

Rektum kanseri tedavisinde son altı yıllık tecrübemiz

AMAÇ: Rektum kanseri tedavisi multidisipliner yaklaşım gerektirir.
YÖNTEMLER: 1996-2001 tarihleri arasında Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Genel Cerrahi, Radyasyon ve Tıbbi Onkoloji Servisleri'nce takip ve tedavisi yapılan 116 hasta dosya tarama yöntemiyle ve telefonla diyalog kurarak retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: Hastaların demografik özellikleri literatürle uyumluydu. Ancak 40 yaş altı hastalarımız daha fazlaydı. Tümörler genellikle son 6 cm'de yer almış adenokarsinomalardı. Erken evre hastalar literatüre göre daha azdı. Hastaların 103'ü öpere edildi. En sık uygulanan operasyon abdomino-perineal rezeksiyondu (%59.2). Serimizde sfinkter koruyucu operasyonlar tüm olguların %40'ından azdı. Yeterli kemoterapi ve neo-adjuvan radyoterapi uygulanan hasta oranı düşüktü.
SONUÇ: Hastalarımızdaki 5 yıllık sağkalım oranları irdelendi: Dukes A'da yeterli hasta sayımız yoktu, Dukes B'de, C'de ve D'de ise %38.7, %41.0 ve %0'dı. Bu oranlar literatür ile kıyaslandığında belirgin olarak kötü idi.